எல்லாச் சாதிகளும் தீண்டத்தகாத சாதிகளே!

*நீங்கள் இந்திய சமூகத்தில் சாதி ஒழிய வேண்டும் என்றும் துடிப்பவரா? நடிப்பவரா? வேண்டாம் என்று வெடிப்பவரா? யாராக இருந்தாலும் இந்த நடைச்சித்திரத்தைப் படித்ததும் உங்களை இதில் காண்பீர்கள்! உங்கள் உணர்வை நீங்கள் உணர்வீர்கள்! இப்போது வாருங்கள் என்னோடு! இதைப் படிக்கத் தொடங்கும் அன்பர்களே! நீங்கள் எந்த சாதி என யாராவது கேட்டால் “என் சாதி இன்னது” என உடனடியாகப் பட்டெனச் சொல்கிறீர்களா? ‘என் சாதி உயர்ந்த சாதி’ என்ற மனோநிலையில் நீங்கள் இருக்கிறீர்கள் என்று பொருள் “ஏன் மனுசன்தான்” என்கிறீர்களா? அல்லது சாதியைச் சொல்லத் தயங்குகிறீர்களா? அப்படியென்றால், நீங்கள் தாழ்ந்த சாதி... என்று நான் சொல்லவில்லை. உங்கள் பதிலின் தொனி... பதிலில் தொக்கிநிற்பது அதுதான்.... அது தாழ்ந்த சாதியல்ல… தாழ்த்தப்பட்ட சாதி! 

இப்படி ஒருவன் பெருமிதமாகவும் மற்றொருவன் சங்கடமாகவும் நினைக்கும்படிச் செய்தது எது? செய்தவர்கள் யார்? இதற்கான விடைகளைத் தெளிவுபடுத்திக் கொள்ள இந்தியச் சமூக வரலாற்றைப் பற்றி அம்பேத்கர் உள்ளிட்ட பல அறிஞர்களைப் படிக்க வேண்டும். அப்படியா? அவர்களின் கருத்துக்களை மேற்கோள் காட்டித்தான் நீங்களும் விளக்கப் போகிறீர்களா?! என்று நீங்கள் கேட்காமலே எனக்குக் கேட்கிறது. அறிஞர்களின் நூல்களைத் தேடிப் படிக்கும் ஆர்வமும் படித்த அறிவாற்றலும் உள்ளவர்கள் படித்துக் கொள்ளலாம்! நான் அவற்றுக்குள் போகப் போவதில்லை. நான் உங்களின் மனசாட்சியோடு நெருங்கிப் பேசப் போகிறேன். அதனால் அப்பட்டமான உண்மைகளை நான் சொல்லும்போது உங்கள் மனசாட்சியைத் தொட்டு எழுப்பி இந்த உண்மைகளுக்குள் நீங்கள் வருகிறீர்களா என்ற எண்ணிப் பார்த்துக் கொள்ளுங்கள்! அது போதும்!. 

சொந்த பந்தமும் மணவுறவும் யாரையாவது எங்கோ தற்செயலாகப் பார்த்தால் நீங்கள் உங்கள் நண்பரிடம் / தோழியிடம், “இவர் எங்க சொந்தக்காரர்!” என்று அறிமுகப் படுத்தியிருக்கிறீர்களா?! இப்படி அறிமுகப்படுத்தியிருக்கிறீர்கள் என்றால் “அவர் உங்கள் சாதிக்காரர் என்று அர்த்தம்… உங்கள் உறவினர்களில் எங்கோ யாரோடோ மணவுறவு கொண்டவர் அல்லது மணவுறவு கொண்ட குடும்ப உறுப்பினர் அல்லது அவர்களது கிளையுறவுகளில் மணம் முடித்தவர் அல்லது மணம் முடித்தவரின் உறவினர்” என்பதைப் பளிச்செனப் புரிந்துகொள்கிறார் உங்கள் நண்பர் தோழி. 

இதேபோல், இன்னொரு சூழலில் ஒருவரைச் சந்தித்ததும் நீங்கள் உங்கள் நண்பரிடம், “இவர் என் நண்பர்” என்று அறிமுகப்படுத்துகிறீர்கள் என்று நினைத்துக் கொள்ளுங்கள். ஏன் கற்பனையாக நினைத்துக்கொள்ள வேண்டும்? இதுபோன்ற சூழலும் நிகழ்வும் எல்லோர் வாழ்விலும் நடப்பதுதானே!. நீங்கள், “இவர் என் நண்பர்” என்று சொன்ன பதிலில் என்ன தெரிகிறது?! அந்த நண்பர் உங்கள் வகையில் மணவுறவுத் தொடர்வு இல்லாதவர்… ஒருவேளை அவர் உங்கள் சாதிக்காரராகக் கூட இருக்கலாம்… ஆனால், நண்பர் என்றுதான் சொல்வீர்கள்….. கேட்டுக்கொண்டிருந்த நண்பர் ‘அப்படியா” என்பாரல்லவா? அந்த ‘அப்படியா’ என்பதில் மேலே சொன்ன புரிதல் உள்ளது என்று பொருள். உங்களால் “இவர் என் நண்பர்” என்று அறிமுகப்படுத்தப்பட்டவர், ஏதோ ஒரு வகையில் அறிமுகத்தைக் கேட்டுக்கொண்டிருந்தவருக்குத் தெரிந்தவர் என்றால் அவர் உடனே என்ன சொல்வார்?! * இவர்தானே! எனக்கு நல்லாத் தெரியுமே… எனக்கும் நண்பர் தான்” என்றும் சொல்லலாம்… * “இவர்தானே! இவர் என்நண்பர் முருகனோட நண்பராச்சே!” * “இவரை எனக்கே அறிமுகப்படுத்துறீர்களே நண்பரே! இவர் எங்க சொந்தக்காரர்….” இப்படி 3 வகையான பதில்களில் 3வது பதில் வந்தால் அதற்கு என்ன பொருள்? உங்கள் நண்பரின் சாதிக்காரர் என்று பொருளல்லவா? அப்படியென்றால், எந்த ஒரு மனிதரையும் வெறும் மனிதராக யாரும் பார்ப்பதில்லை. ஒன்று, சாதிக்காரராகப் பார்க்கிறோம்.. இல்லையென்றால், நண்பராகப் பார்க்கிறோம்… இல்லையா? ஆக, சாதிக்காரர் என்றால் மணவுறவுத் தொடர்புடையவர் …. நண்பர் என்றால் மணவுறவுத் தொடர்புடையவராக இருந்தாக வேண்டும் என்ற கட்டாயம் இல்லை. இந்த இடத்தில் ஒரு தீர்க்கமான முடிவை நாம் எடுத்துக் கொள்ளலாம்… சாதிக்காரர் நண்பராகவும் இருக்கலாம். ஆனால், நண்பர் என்பவர் சாதிக்காரர் அல்லர். அப்படியென்றால், மணவுறவோடு சாதிக்குத் தொடர்பு இருக்கிறது.. நட்புக்குச் சாதியோடு துளியும் தொடர்பு இல்லை. 

இதுவரை நான் சொல்லிக் கொண்டிருப்பதோடு உடன்பாடு வந்திருந்தீர்கள் என்றால், சொந்தம் என்பது சாதி பந்தம் என்து மணவுறவுத் தொடர்பு என்பது தெளிவாக விளங்கியிருக்கும். சரி… நண்பனை ஏன் சொந்தபந்தமாக எண்ண மறுக்கிறோம்…?! “எங்க குடும்பத்துல ஒருத்தரா நினைக்கிறோம்” என்கிறோமே! அப்ப நினைக்கமட்டுந்தான் முடியும்… உங்க வூட்டுப் பொண்ணையோ உங்க சொந்தக்காரவூட்டுப் பொண்ணையோ அவர் காதலித்துவிட்டால், “உன்னையெல்லாம் நண்பன்னு நம்புனேனே.. என்னைச் செருப்பால அடிச்சுக்கணும்” என்று காட்டுக்கத்தல் போடுவோமே… அந்த நேரத்தில் சாதி கடந்த நட்புக்கே சாதி அடையாளம் புசிவிடுகிறோமே… ஏன்… அந்த நண்பன் என் சாதிக்காரன் இல்லை… என்ற உணர்வுதானே! அடப் பாவிங்களா..! இந்த எண்ணம்தானே உங்களுக்குப் பிரச்சனை… சாதி …. சாதி… சாதி…..ன்னு பேதிக்கிறீங்களே … புத்தி பேதலிக்கிறீங்களே… அந்த சாதிக்குள்ளேயே சாதியை மட்டும் பாத்தா பொண்ணு குடுக்குறீங்க… ?! எடுக்குறீங்க…?! ‘சொந்த சாதிக்குள் மணவுறவு’ சாதியில் தீர்மானிக்கப்படுவதில்லை அதெப்படி?! ?! சாதி மட்டுமா பாக்குறோம்…?! உட்சாதி பாக்குறோம்… பட்டம் பாக்குறோம்… கரை பாக்குறோம்…. நாடு பாக்குறோம்…. குலதெய்வம் பாக்குறோம்…. வகையறா பாக்குறோம்… இவ்வளவும் பாத்தத்துக்கு அப்புறம் தானே பொண்ணு பாக்குறோம்… பொண்ணு கேக்குறோம்….? அப்புடிங்கிறீங்க… அதானே…! அதான் இல்லை. பொண்ணு எடுக்குறத்துக்கும் பொண்ணு குடுக்குறத்துக்கும் சாதிக்குள் பார்த்தாலும் சாதிக்காக மட்டுமே ஒரு பயலும் ஒத்துக்கிறது இல்லை. பிறகென்ன பாக்குறோம்?!. சாதி அளவுகோலைத் தாண்டி நான்கு அளவுகோல் வைத்திருக்கிறோம்.. இந்த நாலிலும் ஒத்துவருவது மட்டும்தான் முக்கியம் என்கிறோம்… “பொண்ணக் கொடுத்தோமோ கண்ணக் கொடுத்தோமோன்னு” சாதிக்காரன் – சொந்தக்காரன் என்பதற்காக மட்டுமே யாரும் கொடுக்கிறதும் இல்லை; எடுக்கிறதும் இல்லை. அது சரியப்பா… அந்த நாலு அளவுகோல்கள் என்னென்ன? அதைச் சொல்லப்பா என்கிறீர்களா? இதோ அவை: 1. பையன் சம்பாதிக்கிறானா? சொத்து சுகம்? 2. நல்ல பையனா? குடி கூத்தி உண்டா? பொண்ணக் கண்கலங்காம வச்சுக் காலந் தள்ளுவானா? பொண்ணுக்குப் பொருத்தமா? 3. மாமன் மாமியார் நாத்தனார் குணங்குறி எப்படி? 4. சொந்த பந்தத்தைக் கொண்டாடுற குணம் பையனுக்கு இருக்கா? இந்த நாலுந்தான் அளவுகோல்! இது மாப்பிள்ளை பாக்குறதுக்கு மட்டுமா? இல்லையே! பொண்ணுக்கும் இதே மாதிரி நாலு அளவுகோல் உண்டுன்னுதானே நினைக்கிறீர்கள்…. 

பெண்ணுக்கு மூன்றே அளவுகோல் தான்! இதோ அவை 1. நல்ல பொண்ணா? எல்லாரையும் அனுசரிச்சப் போகுமா? 2. என்ன செய்வாக? 3. கறுப்பா செவப்பா? பையனுக்குப் பொருத்தமா? இதற்குமேல் ஜாதகப் பொருத்தம் பார்ப்பவர்கள் உண்டு. பொருத்தம் பார்த்து அகமணமுறை செய்த பல பெண்களும் சில ஆண்களும் பொறுத்துப் பார்த்தே காலத்தை ஓட்டுகிறார்கள். அது கிடக்கட்டும். அதுவேறு தலைப்பு. 

அது சரி… இங்க வாங்க…. இப்பொழுது பார்த்ததில் ‘சாதி’ என்ற அளவுகோல் எங்கேயாவது வந்ததா? சாதி என்பது தொழில் மரபறிபை வழிவழியாகப் பயன்படுத்திக் கொண்டால் மட்டுமே சம்பாத்யம் சாத்தியம் என்பது மட்டும்தான். அதுவன்றி, தொழிலடிப்படையில் இனக்குழுவின் இணக்கமான வாழ்க்கை கட்டமைக்கப்பட்டிருக்கிறதல்லாவா? காலங்காலமாகத் தொழில் சாதிக்குள் அகமணவுறவு கொண்டு சாதித்தொழில் நீடிப்புக்கு வழிவகுத்ததல்லவா? அங்குதான் சாதி தொழிற்படுகிறது செயல்படுகிறது; தொழில் சாதியானது அப்படித்தானே?! ஆக, சொந்த சாதிக்குள்ளேயே சாதிக்காக மட்டுமே பெண் கொடுப்பதில்லை…. சாதிபார்த்துப் பெண் கொடுப்பதில்லை; எடுப்பதுமில்லை… அங்கு வாழ்க்கையைச் செம்மையாக நடத்தும் தனிமனித, குடும்ப விழுமியங்கள் ஒழுக்கங்கள் அறநெறிகள்தாம் பார்க்கப்படுகின்றன என்பது இப்பொழுது புரிகிறதா?!. சாதியின் தொழில் என்னும் விழுமியம் பழக்கப்பட்டுப் போய்விட்டது… அவ்வளவுதான்… இல்லையா?!. எனவே, எந்த ஒரு சொந்த சாதிக்குள்ளும் சாதி என்னும் அளவுகோலை மட்டும் முன்வைத்து மணவுறவு தீர்மானிக்கப்படுவதில்லை. அவ்வளவு ஏன்? சொந்த மாமன், அத்தை, அக்காள் வழிகளிலும் சொந்தம் (சாதி) மட்டுமே போதாது; சொத்தும் வேண்டும் என்பதுதானே சமூக நிலவரம்… இது சமூக நிலவரமா? சாதி நிலவரமா? சமூகம் என்றதும் நினைவுக்கு வருகிறது. ‘சமூகம்’ என்ற சொல் ‘சாதி’ ஆகிப்போய்விட்டதே! அடக்கொடுமையே! மடக்கொடுமையல்லவா இது! அது வேறு விவாதத்திற்குரியது…. சாதி அளவுகோலைத் தாண்டிக் ‘காதல்’ அளவுகோலை ஏற்கலாமா? அதெப்படி முடியும்….??? சாதித் தூய்மை என்னாவது? பாரம்பரியப் பழக்க வழக்கம் என்ன ஆகிறது? மானம் மரியாதை இழக்கமுடியுமா? நாங்கள்லாம் அந்தப் பரம்பரை…. இந்தப் பரம்பரை.. என்று தாம்தூம் என்று வானுக்கும் பூமிக்கும் குதிக்கத் தொடங்கிவிட்டீர்களா? 

உங்கள் பரம்பரை - அதான் சாதிக்காரர்கள் அதான் சொந்தக்காரர்கள் 100 பேரின் மரபணுக்களைச் சோதனை செய்வோமா? 50% ஒத்துவருமா? மீதி 50%?! பொறுங்கள்… கொஞ்சம் ஆசுவாசப்படுத்திக் கொள்ளுங்கள்… நிதானியுங்கள்… உங்களை உங்கள் பிள்ளைப் பருவத்திலிருந்து இன்றைய பருவம் வரையிலான (வயதுவரை) நினைவோடைக்குள் நீந்தவைக்கப் போகிறேன்… மூச்சடக்கினால் முத்து…. மூச்சடங்கினால் சங்கு….?! அட ஏன்யா? அபசகுனமா என்கிறீர்களா? அது கிடக்கட்டும்…? என்னோடு வாருங்கள்…. * பிள்ளைப் பருவத்திலிருந்து சிறுவனாகிறீர்கள்… விளையாடுகிறீர்கள்… ஆண் பெண்ணோடு… ஹார்மோன் வேலை செய்கிறது… ஆசை வருகிறது… ஈர்ப்பு வருகிறது ….. யார் யார் மேலெல்லாம் வந்தது?!. * பள்ளிக்குச் செல்கிறீர்கள்… படிக்கிறீர்கள்… பழகுகிறீர்கள்… ஆண் பெண்ணொடு… யார் யார்மேலெல்லாம் ஈர்ப்பு வந்தது? யார் யாரை யெல்லாம் ரசித்தீர்கள்?!. * கல்லூரிக்குச் செல்கிறீர்கள்… படிக்கிறீர்கள்… படிப்பை மட்டுமா படிக்கிறீர்கள்?! புதிய புதிய கனவுகளை, இலட்சியங்களையும் அல்லவா படிக்கிறீர்கள்?! கல்லூரிக் காலத்தில் ‘செல்’ லூறிச் ‘செல்’ லூறி (Cell + Cell Phone) ‘ஜொல்’லூறித் துரத்தினீர்களா இல்லையா? சரி… நீங்கள் துரத்தவில்லை… உங்கள் எண்ணம், ஆசை, உணர்வு, காதல், காமம் இவையெல்லாம் உங்களையே துரத்தியிருக்குமே….!? அப்பொழுது யார்யாரையெல்லாம் காதலித்தீர்கள்?! சரி…. வேலைக்குப் போகிறீர்கள்? பணிபுரிகிறீர்கள்… வேறு யார் யாரையெல்லாம் புரிந்தீர்கள்? அவர்களுள் யார்யார் மீதெல்லாம் காதல் வந்தது?!. இப்படி வாழ்க்கையின் வீதிகளில் நாம் / நீ பார்த்த காதல்களில் நம்சாதி பார்த்து / உன் சாதி பார்த்து வருவதில்லை... அல்லவா? பெண்ணைச் சாதிக்குள் பார்த்துத் திருமணம் செய்வதால்தான் ‘பெண்சாதி” என்றார்களோ என்னவோ? ஆனால், காதல் வயப்படுகிற யாரும் சாதி பார்த்து வயப்படுவதில்லை. இதில் ஆழமாக – நுட்பமாக யோசிக்க வேண்டிய ஒன்று உண்டு. அது என்னவென்றால், தனிமனிதனாக உணர்வுவயப்படுகிற எந்த ஒரு மனிதனும் அவனவன் / அவளவள் வாழ்நாளில் எத்தனையோ பேரிடம் ஆசையால், காதலால், காமத்தால், அழகால், பண்பால், அறிவால்.... இப்படி இப்படி ஏதோ ஒன்றால் ஈர்க்கப்பட்டிருப்பார்கள்! அவர்கள் ஈர்க்கப்பட்ட போதெல்லாம் அவரவர் மனசாட்சி சாதி எல்லை தாண்டிப் போகிறோமே என்று தடுத்துக் கொண்டதுண்டா?! ஆக, தனிநபராய் ஆசைக்கு வெட்கமில்லை. அந்தத் தனிநபரின் மகனோ / மகளோ ஆசைப்பட்டால் வெட்கமில்லாமல் தடுப்பது வெட்கக் கேடல்லவா? அப்போ…. உனக்கும் எனக்கும் சாதியில்லை. சாதிக்கு மட்டுந்தான் சாதி உண்டு. அப்படித் தனிநபரையும் சாதியையும் ஆட்டுவிக்கும் ‘சாதி’ எங்கு உயிர்வாழ்கிறது? விந்தை மிகு வருணாசிரமதரம் இருந்தியாவில்?! சிந்தையிலா ஜாதிவெறி இந்தியாவில்?1 எல்லாச் சாதிகளும் தீண்டத்தகாத சாதிகளே! என்ன இது? எல்லா சாதியுமே தீண்டத்தகாத சாதிகளா? தாழ்த்தப்பட்டவர்கள் மட்டும் தானே தீண்டத்தகாத சாதிகளாக நடத்தப்பட்டார்கள்?! நடத்தப்படுகிறார்கள்?! இது எப்படி?! என விழிகளின் இமைகளைப் புருவங்களுக்கு மேல் உயர்த்துகிறீர்களா?! கோபத்திலா?! வியப்பிலா?! வாருங்கள் இதையும் சிந்திப்போம்! தீண்டல் என்பது மனம், மொழி, மெய்களால் நிகழ்வது.  மனதால் எண்ணத் தீண்டல்;  மொழியால் சிந்தனைத் தீண்டல்;  மெய்களால் செயல்வழித் தீண்டல். இந்த மூன்றும் ஒருங்கிணைந்த தீண்டலின் பெயர்தான் ‘காதல்’. காதலால் தீண்டப்படாத காதலைத் தீண்டாத ஒரு மனிதனும் இந்த உலகில் இல்லை. ஏற்றால் காதல்; ஏற்காவிட்டால் மோதல்; ஏற்பதை ஏற்காவிட்டால் சாதல். இதுதானே இன்றைய நிலை! இதுவரை பார்த்தபடி வெட்டிக்கொன்ற பயல்களையும் விசாரித்துப் பாருங்கள்…. அவர்கள் மனதிலும் அத்தனை அத்தனை காதல் இருக்கும்! அத்தனை அத்தனை சாதியும் இருக்கும்!.  சண்டாளச் சாதிக்குப் பிறந்த பயல்களுக்கு அவனவன் சாதிப் பெண்ணையும் ஆணையும் பார்த்தால் மட்டுமே காதல் வரும்படி பொறந்திருக்க வேண்டியது தானே!  பார்த்தவுடனே ‘சுரீர்’ எனக் கண்அவிந்து போகும்படிக் கண் அமைந்திருந்திருக்கலாமே!  நினைத்தவுடனே ‘சாதித்தீ’ அவனவன் நெஞ்சாங்குழிக்குள் வந்து காதல் உணர்வைத் தீய்த்திருக்க வேண்டியதுதானே! ... அறுந்துபோக வேண்டியது தானே!. அடப்பாவிகளா?! பார்க்க, ரசிக்க, சிரிக்க, எண்ண, சிந்திக்க, கவிதை எழுத, பின்னால் அலைய, பேச, பேசிப் பழக, ஊர் சுற்ற, பேருந்து இருக்கையில் பிணைந்து கிடக்க,….??!!.... எல்லாத்துக்கும் நாயாய் நாக்கைத் தொங்கப்போட்டு அலையும் அவனுக்குக் கட்டிக்க மட்டுந்தானே கசக்குது…! அதுவும் அவன் கட்டிக்கிட்டா இனிக்குது.. அவன் புள்ள / பையன் அதையே செய்தால் சாதிப் புத்தி அறிவாகி அரிவாள் தூக்குது?!. இப்படிக் காதல் காதல் என்று பாரதிபோல் பாடினாலும் சாதிக்குள் பெண் பார்க்கும் / கொடுக்கும் பழக்கம்தான் எல்லாச் சாதிகளையும் தீண்டத்தகாத சாதிகளாக்கிவிட்டதே!? சாதிக்குள் உட்சாதி… என்று என்று சாதிமூலம் பார்த்துத்தானே எடுக்கிறோம் / கொடுக்கிறோம்… இந்தியாவில் இருக்கும் பல்லாயிரக்கணக்கான சாதிகளும் அடுத்த சாதிக்குப் பெண் கொடுத்து / எடுத்து மணவுறவு கொள்வதைத் தடுத்துக் கொண்டேதானே இருந்துவருகிறது இந்தியச் சமூகம்!? 

மானுட சமுதாயமே! உன் மனசாட்சியைத் தொட்டுச் சொல்லு : * மனதால் எண்ணி எத்தனை சாதிப் பெண்களை / ஆண்களைத் தீண்டியிருப்பீர்கள்?! * மொழியால் சொல்லி எத்தனை சாதிப் பெண்களிடம் / ஆண்களிடம் காதலைத் தீண்டியிருப்பீர்கள்?! * மெய்யால் எத்தனை சாதிப் பெண்களிடம் / ஆண்களிடம் …..?! மனம், மொழி, மெய் தீண்டல் நிகழ்வதை எந்தச் சாதியும் தடுத்துவிட முடியாது. திருமணம் செய்துகொண்டு ஒரு சாதியை வேறுச் சாதியை தீண்டுவதைத்தான் சாதி அகமணமுறை தடுத்துக் கொண்டே இருக்கிறது. அது அகமணமுறையோ (சாதி) புறமணமுறையோ (காதல்) இரண்டுக்கும் சாதி என்பது ஒரு பொருட்டல்ல. இது சின்னச் சாதியோ? பெரிய சாதியோ? அது தாழ்ந்தோ சாதியோ? உயர்ந்த சாதியோ? அது தாழ்த்தப்பட்ட சாதியோ?, பிற்படுத்தப்பட்ட சாதியோ? உயர்த்திக்கொள்ளப்பட்ட சாதியோ? எல்லாமே ஒன்றுதான் – மணத்திலும் மனத்திலும்! அப்போ ஒரு சாதிப் பெண்ணை வேறுசாதி ஆணோ ஒருசாதி ஆணை வேறுசாதிப் பெண்ணோ மணவுறவு கொண்டு தீண்டக்கூடாது என்பதுதானே சாதியின் விதிமூலம்!? அகமணமுறை இதைத் தானே சாதிக்கிறது…?! ஆக, அகமணமுறையைச் சாதிப்பதுதான் சாதி. இந்த அடிப்படையில், இந்தியாவில் உள்ள ஒவ்வொரு சாதியும் தீண்டத்தகாத சாதிகளே! மொத்தத்தில் எல்லாச் சாதிகளும் தீண்டத்தகாத சாதிகளே!. எனவே, எல்லாச் சாதிகளுக்குள்ளும் புறமணமுறையை – காதல் மணமுறையை நிலைநாட்டுவதன்மூலம் தீண்டாமையை ஒழிப்போம்! சாதியை அழிப்போம்!! சமத்துவம் வளர்ப்போம்!!!.

அம்பேத்கர் 125 – விழா மலர், 17.04.2016 (அம்பேத்கர் நகர், கீழ குளத்தூர், திருமானூர், அரியலூர் மாவட்டம்) வெளியாகும் என் கட்டுரை.

முனைவர் சு.மாதவன் உதவிப்பேராசிரியர் – யூஜிசி – ஆர்ஏ, தமிழாய்வுத்துறை, மாட்சிமை தங்கிய மன்னர் கல்லூரி (த), புதுக்கோட்டை பேச 9751 330 855 மின் அஞ்சல் : semmozhi200269@gmail.com

தமிழர் வாழ்வியலுக்குப் பௌத்த, சமணத்தின் கொடை

தமிழாய்வுத்துறை, புனித வளனார் கல்லூரி (த), திருச்சிராப்பள்ளி. …………….. அறக்கட்டளை சொற்பொழிவு – எழுத்துரை – 08.12.2015 தமிழர் வாழ்வியலுக்குப் பௌத்த, சமணத்தின் கொடை முனைவர் சு.மாதவன் உதவிப்பேராசிரியர் – யூஜிசி – ஆர்ஏ, தமிழாய்வுத்துறை, மாட்சிமை தங்கிய மன்னர் கல்லூரி (த), புதுக்கோட்டை பேச 9751 330 855 மின் அஞ்சல் : semmozhi200269@gmail.com தமிழர் வாழ்வியல் திணை வாழ்வியல்; திணை என்பது நிலம் மனிதர், ஒழுக்கம் ஆகிய முப்பட்டகச் சொற்பொருள் விரிவு கொண்டது. நிலம் - ஐந்திணை மனிதர் - உயர்திணை ஒழுக்கம் - அகத்திணை, புறத்திணை எனவே, நிலம் சார்ந்த மனிதரது ஒழுக்கத்தைத் திணை என்றனர் தமிழர். திணை என்ற ஒற்றைச்சொல் முப்பட்டகச் சொற்பொருள் விரிவு கொண்டதாக விளங்குகிறது. இந்த அடிப்படையில்தான் முதற்பொருள், கருப்பொருள், உரிப்பொருள் என்ற வாழ்வியல் இயங்குதளங்களும் மூன்று பரிமாணங்களைக் கொண்டதாக இயங்குகின்றன. இவ்வாறு, தொல் பழங்காலம் – சங்க காலம் முதலே திணை வாழ்வியலை அடிப்படையாகக் கொண்டு கட்டமைக்கப்பட்டு வந்துள்ள தமிழர் வாழ்வியலின் செம்மாந்த பண்பை நிலைப்படுத்தி வளப்படுத்தும் அறவியல் சிந்தனைகளாகத் தொழிற்படுபவை, பௌத்த, சமண வாழ்வியல் சிந்தனைகளாகும். இத்தகைய நெறிநிலையில், தமிழர் வாழ்வியலுக்குப் பௌத்த, சமணத்தின் கொடைகளாக விளங்குபவை யாவை என ஆராயலாம். தமிழர் வாழ்வியலை அகம், புறம் என இருவகையாகப் பகுத்து அவ்வவற்றுக்குரிய வரையறைகளை வகுத்து ஒருசீராய்த் தொகுத்து அகவாழ்வியல், புற வாழ்வியல் எனக் கட்டமைத்துள்ளனர். அவ்வவற்றுக்குரிய வரையறைகளின்படி ஒழுகுதலை ‘ஒழுக்கநெறி’ என்றனர். இதனடிப்படையில், அகவாழ்வியல் ஒழுக்கநெறி, புறவாழ்க்கை ஒழுக்கநெறி எனப் பின்பற்றி வந்துள்ளனர். இத்தகைய வாழ்வியல் கோட்பாட்டு வரையறைகள் சங்க இலக்கியங்களிலிருந்தும் தொல்காப்பியத்திலிருந்தும் தமிழறிஞர்களால் உருவாக்கப்பட்டன. எனவே, வாழ்வியலிலிருந்து இலக்கியமும் இலக்கியத்திலிருந்து வாழ்வியல் ஒழுக்கநெறியும் (அறநெறி) உருப்பெற்றுள்ளன எனலாம். இந்த நோக்குநிலையிலிருந்து, தமிழர் வாழ்வியலின் செம்மாந்த ஒழுக்கநெறி உருவாக்கத்திற்கு பௌத்த, சமண சமயங்களின் கொடைகளாக எவையெவை திகழ்கின்றன என்பதை இந்தக் கட்டுரை ஆராய முன்வருகிறது. தமிழர் வாழ்வியல் அகமும் புறமும் உலகத்தின் பிற உயிர்களிலிருந்தும் மனிதனைத் தனித்துவப்படுத்துவது அவனது படைப்பாற்றலேயாகும். பிற உயிர்கள் எல்லாம் இருக்கிற உலகில் கிடைக்கிற உணவில் உயிர்வாழ்ந்துவிட்டுப் போகின்றன. சில தகவமைப்புகளை மட்டுமே உருவாக்கிக் கொள்கின்றன. ஆனால், மனிதனோ, உணவு, உடை, உறையுள் என்ற அடிப்படைத் தேவைகளுக்கும் அப்பாற்பட்டு இந்த உலகை இயற்கைநிலையிலிருந்து தன் படைப்பாற்றலால் அன்றாடம் புதுப்பித்துக் கொண்டே இருக்கிறான். இதைவிடவெல்லாம் ஒரே ஒரு செம்மாந்த பண்பை மனிதன் மட்டுமே உருவாக்கிக் கொண்டுள்ளான். அந்தப் பண்புதான் அகம் என்ற அறநெறி. இரு அகங்களின் ஈர்ப்புக் கலப்பால் ஓர் அகத்திற்குள் இரு அகங்கள் மட்டுமே உணர்ந்து பகிரும் பண்பை மனிதன் மட்டுமே உருவாக்கிக் கொண்டுள்ளான். இரு உள்ளங்களால் மட்டுமே உணரும் தன்மையது ‘அகம்’. மனிதகுலம் எல்லோரும் அறியும் தன்மையது ‘புறம்’. இத்தகைய வாழ்வியல் நெறியை உலகில் உள்ள எல்லாநாட்டு மானிடரும் வரையறுத்துக் கொண்டு வாழ்ந்து வருகின்றனர். ஆனால், இந்த வரையறையை முதன்முதலில், பதிவு ஆவணமாகக் கொண்டுள்ள ஒரே இனம் தமிழினம் என்பதை அறிஞர்கள் பல்லாற்றானும் நிறுவியுள்ளனர். தமிழர் வாழ்வியல் அடிப்படைகள் – அகம், புறம் அநேகமாக, ஒற்றைச் சொல்லால் நிலம், மக்கள், வாழ்வியல் என்ற மூன்றையும் குறிக்கும். ஒரே மொழி தமிழ்மொழியே ஆதல் கூடும். ’திணை’ என அழைக்கப்படும் அச் சொல்லுக்குள்தான் எத்துணை நுட்பம் செறிந்து ஒளிர்கிறது பாருங்கள்! நிலம் ஐந்திணை, குறிஞ்சி, முல்லை, மருதம், நெய்தல், பாலை- முதற்பொருள் திணை மனிதர் - உயர்திணை பொருள்கள் – கருப்பொருள்கள் ஒழுக்கம் அகத்திணை, புறத்திணை, வாழ்வியல்- உரிப்பொருள்கள் ‘திணை’ என்ற சொல்லுக்கு ‘ஒழுக்கம்’ என்றும் ஒரு பொருள் உண்டு. ‘பொருள்’ சொல்லுக்கு ‘வாழ்க்கை’ என்றும் பொருள் உண்டு. பொருள்களில் ஆனது வாழ்க்கை; ஒழுக்கத்தால் ஆனது வாழ்க்கை என்னும் பொருளியைபு – தருக்க இயைபு கொண்ட சொல் ‘திணை’ நிலமும் பொழுதும் முதற்பொருள். ‘நிலம்’ என்பது உற்பத்திக் களம்; ‘பொழுது’ என்பது உற்பத்திக் காலம். அதாவது உற்பத்திக்கான பணியைத் தொடங்கும் காலம் ‘சிறுபொழுது’ உற்பத்தியை வளர்த்து அறுவடை செய்யும் காலம் பெரும்பொழுது என்ற வகையில் தமிழர்களால் பகுக்கப்பட்டுள்ளது. குறிஞ்சித்திணைக்குரிய சிறுபொழுதான ‘யாமம்’ அந்நிலத்தில் வேட்டைப்பணியைத் தொடங்கும் காலமாகும். பெரும்பொழுதுகளான ‘கூதிர், முன்பனிக்காலங்கள்’, வேட்டையாடுதல், தினை விதைத்தல், தேனடுத்தல், கிழங்கு அகழ்தல் போன்ற தொழில்களுக்குரிய காலங்களாகும். முல்லைத் திணைக்குரிய சிறுபொழுதான மாலை, அந்நிலத்துத் தொழிலான ஆநிரை மேய்த்துத் திரும்பும் காலமாகும். பெரும்பொழுதான ‘கார்காலம்’ ஆநிரை மேய்க்கச் செல்ல இயலாத சூழலால் வீட்டிலிருக்கும் காலமாகும். சாமை, வரகு விதைத்தல் உள்ளிட்ட பயிர்செயதலுக்கு உகந்த காலமாகவும் கார்காலம் விளங்குகிறது. மருதத்திணைக்குரிய சிறுபொழுதான ‘வைகறை’, அந்நிலத்துத் தொழிலான வேளாண்மைப் பணியைத் தொடங்கும் காலமாகும். பெரும்பொழுதுகளான ‘கார், கூதிர், முன்பனி, பின்பனி, இளவேனில், முதுவேனில்’ ஆகிய ஆறு காலங்களும் வேளாண்மையை வளர்ப்பதிலிருந்து அறுவடை செய்யும் காலம் வரையிலான பரந்த காலப்பகுதியாகும். அந்தக் காலத்தில் முப்போகம், நாற்போகம் என விளைந்ததால் மருதத்திணைக்குரிய பெரும்பொழுதுக்காலம் என்பது ஆண்டின் முழுமையும் நிறைந்திருந்திக்கிறது எனலாம். நெய்தல் திணைக்குரிய சிறுபொழுதான ‘எற்பாடு’, அந்நிலத்துத் தொழிலான மீன்பிடிப் பணியைத் தொடங்கும் காலமாகும். பெரும்பொழுதுகளான ‘கார், கூதிர், முன்பனி, பின்பனி, இளவேனில், முதுவேனில்’ ஆகிய ஆறு காலங்களும் மீன்பிடித் தொழிலைத் தொடர்ந்து மேற்கொள்ளும் காலங்களாகும். உப்பெடுத்தல், மீனுணைக்கல் போன்ற தொழில்களையும் இப் பெரும்பொழுதுக்-காலங்களுக்குள்ளேயே செய்தாக வேண்டிய சூழல் நெய்தல் திணையில் உள்ளது. பாலைத்திணைக்குரிய சிறுபொழுதுதான ‘நண்பகல்’, அந்நிலத்துத் தொழிலான ஆறலைத்தலுக்குரிய காலமாகும். பெரும்பொழுதுகளான பின்பனி, இளவேனில், முதுவேனில் ஆகியனவும் ஆறலைத்தலுக்குரிய காலங்களேயாகும் (தொல். பொருள். அகத். 949 - 958). நிலம் உற்பவிக்கும் அகமும் புறமும் – திணைவாழ்வியல் தமிழரின் திணைவாழ்வியலானது முதற்பொருள்கள் விளைவிக்கும் கருப்பொருள்கள்; கருப்பொருள்களால் விளைவிக்கப்படும் உரிப்பொருள்கள் என மூன்றாலும் கட்டமைக்கப்பட்டுள்ளது. வேட்டையாடும் ஆடவரும் தினைப்புனம் காக்கும் மகளிரும் இயற்கையால் ‘புணர்தல்’ குறிஞ்சித் திணை வாழ்வியல். இங்கு முதற்பொருளான மலைச்சூழலும் (நிலம்) வேட்டையாடவும் தினைப்புனம் காக்கவும் வரும் காலச் சூழலும் இணைந்து கருப்பொருளால் ‘புணர்தலை’ உரித்தாகும். ஆநிரை மேய்க்கும் ஆடவர் வருகைக்காக இல்லிலிருந்து ஆப்பொருள்கள் விற்கும் ஆய்ச்சியர் காத்து ‘இருத்தல்’ – முல்லைத்திணை வாழ்வியல். இங்கு முதற்பொருளான காட்டுச்சூழலும் ஆடவர் ஆநிரை மேய்க்கச் செல்வதால் அவரவர் வரும்வரை ஆய்ச்சியர் காத்திருக்கும் நீண்ட காலஅளவும் இணைந்து கருப்பொருள்களால் ‘இருத்தலை’ உரித்தாகும். உழவுத் தொழில் செய்யும் ஆடவரும் மகளிரும் ஒருசேர இல்லத்திலும் வயலிலும் எல்லா நேரமும் இணைந்தே இருப்பதால் வரும் இயற்கையால் எழும் சலிப்புணர்வும் உற்பத்தி மிகுதியால் வரும் பரத்தமைத் தொடர்பும் விளைவிக்கும் உளவியல் உணர்வான ‘ஊடல்’ மருதத்திணை வாழ்வியல். இங்கு முதற்பொருளான விளைநிலச்சூழலும் விளைபொருள் உற்பத்திக்கான வேளாண்தொழில் காலமும் இணைந்து கருப்பொருள்களால் ‘ஊடலை’ உரித்தாகும். கடலுக்குள் மீன்பிடிக்கவும் முத்தெடுக்கவும் செல்லும் ஆடவரை மீன் உணக்கவும் முத்துக்கோர்க்கவும் கடற்கரைக் குடியிருப்பிலிருக்கும் பரத்தியர் மீண்டும் உயிரோடு சந்திக்க இயலுமோ என வேதனையுடன் காத்திருக்கும் உளவியல் உணர்வான ‘இரங்கல்’ நெய்தல் திணை வாழ்வியல். இங்கு முதற்பொருளான கடற்சூழலும் மீன்பிடிக்கச் சென்றுதிரும்பும் காலச்சூழலும் இணைந்து கருப்பொருள்களால் ‘இரங்கலை’ உரித்தாகும். ‘அகனைந்திணை’ என அழைக்கபெறும் இவை மனிதனுக்கும் இயற்கைக்கும் இடையிலான தொழிலுறவை அடிப்படையாகக் கொண்டவை; மனித வாழ்வியல் தேவைகளை நிறைவுசெய்யும் உற்பத்தியோடு தொடர்புடையவை. ஆனால், புறத்திணையோ பெரும்பாலும் உற்பத்தியையும் உற்பத்திக்கான ஐந்திணை நிலங்களையும் ஆளுகை செய்வதோடு தொடர்புடையவை. அதாவது, உற்பத்திப்பொருள் நுகர்வில் இசைவும் முரணும் தோன்றும் களங்களாக அல்லது இசைவாலும் முரணாலும் தோன்றும் களங்களாகப் புறத்திணைகள் இயல்கின்றன. புறத்திணைகளின் துறைசார் தொன்மைப் போக்குகளைக் கூர்ந்து நோக்கினால் அவற்றுக்குள் போரின் பரிணாம வளர்ச்சிக் கூறுகளைக் கண்டறியலாம். ஆநிரை கவர்தலும் மீட்டலும் ‘வெட்சி’. இது போருக்குச் சீண்டுதலாகும். ஒரு நாட்டின் செல்வமான மாடுகளைக் கவர்தல் என்பது ஒருவிதமான பொருளாதார இடைஞ்சலாகும். இடைஞ்சல் செய்யவும் இடைஞ்சலைத் தடுக்கவும் போரிடுதல் ‘வஞ்சி’. ஊருக்குள் தெருவுக்குள் எனப் போரிட்டு முன்னேறி அரண்மனைக் கோட்டையைக் கைப்பற்றவும் காப்பாற்றவும் போரிடுதல் ‘உழிஞை’. அரண்மனை புகுந்த எதிர்நாட்டரசனொடு அந்நாட்டரசன் போரிடுதல் ‘தும்பை’. அரசரும் படையும் வென்றால் அது ‘வாகை’ இத்தகைய நான்குகட்டப் போரில் உயிர்நீத்தால் ‘காஞ்சி’ (நிலையாமை). வென்ற ஆண்மகனின் வீரப்போர்ப் புகழ் பாடினால் ‘பாடாண்’. (தொல். பொருள். புறத். 1002 – 1028). அகத்திணை + புறத்திணை = உயர்திணை திணைகளின் முதற்பொருள்களான நிலம், பொழுது ஆகியவற்றால் விளையும் கருப்பொருள்களை நுகர்வதன் அடிப்படையில் உரிப்பொருள்கள் அமைகின்றன. நுகர்வில் இசைவு ஏற்பட்டால் அது அகத்திணை வாழ்வியலைக் கட்டமைக்கிறது. நுகர்வில் முரண் ஏற்பட்டால் அது புறத்திணை வாழ்வியலை விளைவிக்கிறது. திணைமக்களின் தொழில்கள் கருப்பொருள்களை அடிப்படையாகக் கொண்டவை. கருப்பொருள்களில் ஒன்றுதான் தொழில் எனக் குறிப்பிடப் பெற்றிருந்தாலும், “தெய்வம் உணாவே மாமரம் புள்பறை செய்தி யாழின் பகுதியொடு தொகைஇ அவ்வகை பிறவும் கருவென மொழிப” (தொல்.பொருள்.964) என்பதில், எல்லாக் கருப்பொருள்களையும் தொடர்ச்சியாக வரிசைப்படுத்தி தெய்வம், உணவு, மா (விலங்கு), மரம், புள் (பறவை), பறை என வரிசைப்படுத்தி இவற்றிற்கு இயைபுடைய தொழில் என்பதால் தொழிலை இறுதியாய் வைத்தார் எனப் பொருள்கொள்ள இடமிருக்கிறது. எனவே, வாழ்வியலைத் தகவமைக்கும் தொழில் தொழிற்படும் பொருள்களே கருப்பொருள்களாகும். இத்தகைய, உயிருள்ளன - மா, மரம், புள் கருப்பொருள்கள் உயிரல்லன - தெய்வம், உணவு உருவாக்கப்படுவன- உணவு, பறை, யாழ் என்ற வகைப்படும் பகுப்பின்படி, எல்லாக் கருப்பொருள்களோடும் தொழில் இயைபுப்படுகிறது. மானுட வாழ்க்கையை வடிவமைக்கும் கடமை தொழிலுக்குரியது. இந்த அடிப்படையில்தான், கருப்பொருள்களுக்குள் தொழிற்படும் தொழிலின் அடிப்படையில் உரிப்பொருள் விளைகிறது. குறிஞ்சியில் வேட்டையாடுதல், தேனெடுத்தல், தினை விதைத்தல், கிழங்கு அகழ்தல் ஆகியன தொழில்கள். இவற்றிலிருந்து நுகர்வுக்கு மேலான பொருள்சேர்க்கை – மிகுபொருள் சேர்க்கை இல்லை. இத்தொழில்கள் யாவும் ஆணும் பெண்ணும் இணைந்தும் வேலைப்பிரிவினை செய்தும் மேற்கொள்வன. எனவே, குறிஞ்சியின் திணைப் பின்னணி ‘புணர்தல்’ உரிப்பொருளுக்கு உரியதாகிறது. முல்லையில் ஆநிரை மேய்த்தல், சாமை – வரகு விதைத்தல் ஆகியன தொழில்கள். இத்தொழில்களிலிருந்தும் மிகுபொருள் சேர்க்கை இல்லை. எனவே, முல்லைத் திணைப்பின்னணி ‘இருத்தல்’ எனும் உருப்பொருளுக்கு உரியதாகிறது. நெய்தலின் மீன்பிடித்தல், உப்பு எடுத்தல், மீன் உணக்கல் ஆகியன தொழில்கள். இத்தொழில்களிலிருந்தும் மிகுபொருள் சேர்க்கை இல்லை. எனவே, நெய்தல் திணைப்பின்னணி ‘இரங்கல்’ எனும் உரிப்பொருளுக்கு உரியதாகிறது. மருதத்தின் நெல்விளைத்தல், இதர தானியங்கள் விளைத்தல் ஆகியன தொழில்கள். இத்தொழில்களிலிருந்து நுகர்வுக்கு மேலான பொருள்சேர்க்கை மிகுகிறது. மிகுபொருள் சேர்க்கை எனும் உபரி உற்பத்தி, பரத்தமை ஒழுக்கத்தை விளைவிக்கிறது. எனவே, மருதத்திணையின் பின்னணி ‘ஊடல்’ எனும் உரிப்பொருளுக்கு உரியதாகிறது. பிற திணைகளில் தொழிலடிப்படையில் கிடைக்கும் பொருள்களைக் கொண்ட வாழ்வியல் தேவைகளை இவற்றுக்குட்பட்டுத் தலைவனும் தலைவியும் ஈடுசெய்து கொண்டு வாழ்ந்துவருகின்றனர். எனவே, பிற திணைகளில் ஓரிடத்திலேனும் பரத்தையர் ஒழுக்கம் எனும் பதிவுச் சுவடே இல்லை. பிற திணைகளில் துளியும் இல்லாத பரத்தையர் மருதத்திணையில் மட்டும் நிறைந்திருப்பதன் பொருளாயதப் பின்னணியை அறிஞர் பலர் விரிவாக ஆராய்ந்துள்ளனர். இவ்வாறிருக்க, மருதத்திணைக்குரிய உரிப்பொருளாக ஊடலை முன்வைத்தது ஏன்? ஊடலைப் பின்பற்றுமாறு மருதநிலப் பெண்ணுக்கு அறிவுறுத்தியது ஏன்?... பரத்தையர் ஒழுக்கத்துக்குச் சமூக ஏற்புநிலை கொடுத்தது ஏன்? என்றவாறு வினாக்கள் பல முளைக்கின்றன. இவற்றுக்கெல்லாம் ஒரே பதில்தான். பிற திணைகளில் உடைமையும் ஆணாதிக்கமும் இல்லை. மருதத் திணையில் நிலவுடைமையும் ஆணாதிக்கமும் தந்தைவழிச் சமூகக் கட்டமைப்பும் கெட்டிபட்டுப் போயிருக்கிறது என்பதுதான் பதில். இவ்வாறெல்லாம் இருந்தபோதிலும், அக்காலப் புலவர் சான்றோர் வரையறுத்த அகத்தணை ஒழுக்கத்தின் அடிப்படையிலும் புறத்திணை ஒழுக்கத்தின் அடிப்படையிலும் வாழ்பவனே ‘உயர்திணை’ என்பதே தமிழர் வாழ்வியல். உயர்திணை என்னும் வினைச்சொல், உயர்ந்த, உயர்கின்ற, உயரும் திணை (தான்) உயர்திணை உயர்த்திய, உயர்த்துகின்ற, உயர்த்தும் (பிறரை / சமூகத்தை) எனப் பிரிந்து பொருள்தரும். எனவே, தானும் உயர்ந்து தன் சமூகத்தையும் உயர்த்தும் பண்பு கொண்டவன் ‘உயர்திணை’. இத்தகைய பண்பு, இல்லாததெல்லாம் அஃறிணை (அல்திணை). ஆக, ‘உயர் ஒழுக்கம்’ நிரம்பியவனே ‘உயர்திணை’. இங்கு ‘உயர் ஒழுக்கம்’ என்பதும் வினைத்தொகை சொல் என்பது கூர்ந்து அறியத்தக்கது. அநேகமாக, உலகின் வேறெங்கும் மொழியிலும் இத்தகைய ‘பண்பாட்டுச் செம்மைநிறை கலைச்சொல்’ மூலம் மனிதனை சுட்டும் பாங்கு இருத்தல் ஐயமே. இந்த வகையில், உயர்திணை எனும் கலைச்சொல்லைப் பெற்ற உயர்பண்பாட்டு மரபு தமிழர் வாழ்வியலுக்குரியது எனில் அது மிகையில்லை. தமிழரின் திணை வாழ்வியலில் ஏற்பட்ட பின்னடைவுகள் தமிழரின் திணை வாழ்வியலில் குறிஞ்சி, முல்லை, நெய்தல் ஆகிய மூன்று திணைகளிலும் இன்றும் இனக்குழுச் சமூகப் பண்புகள் நிறைந்திருக்கக் காணலாம். ஆனால், மருதமோ இனக்குழுச் சமூக வாழ்க்கையிலிருந்து நிலவுடைமைச் சமூகமாக மாறியதோடல்லாமல் அரச சமூகமாக வளர்ச்சியடைந்து எல்லாத் திணைச் சமூகங்களையும் மேலாண்மைசெய்யும் தனிப்பெரும் பண்பைப் பெற்றுள்ளது. மருதத்தில்தான் குடியிருப்புகள், ஊர்கள், நாடுகள் என்பவை கட்டமைக்கப்பட்டு நாகரீக, பண்பாட்டு நடவடிக்கைகள் வளர்ந்து மிகுந்தன. இனக்குழுத்தலைமைச் சமூகங்கள் பல ஆங்காங்கே வளர்ந்ததன் பின்னணியில் அவ்வினக்குழுத் தலைமைகளிலிருந்தே ஆங்காங்கே சிற்சில / பற்பல இனக்குழுக்களுக்கென அரசர்கள் உருவாயினர். ‘மன்னர்’ எனப்பட்டோர் எல்லாம இனக்குழுத் தலைவர்களாவர். மன்னர்களில் சிலரையோ பலரையோ தன் ஆளுகைக்குள் கொண்டு பரந்த ஒற்றையாதிக்க நிலை எடுத்தவர்கள் எல்லாம் ‘அரசர்கள்’ ஆவர். ஒரு இனக்குழுச் சமூகத்தையொட்டிய நான்கு பகுதிகளிலும் இருந்துவரும் பிற இனக்குழுச் சமூகங்களுக்கும் அந்த ஒரு இனக்குழுச் சமூகத்துக்கும் இடையில் எல்லைத் தகராறில் தொடங்கிய முரண்கள் போர்களாக வெடித்தன. ‘போரின் தொடக்கமாக’ ஆநிரை கவர்தலில் தொடங்கிப் போரின் முடிவாக ஒரு மன்னரையோ / அரசரையோ வீழ்த்தி வெற்றிவாகை சூடுதல் என்பது அடிக்கடி நிகழ்ந்துவந்த நிகழ்வுகளெனச் சங்க இலக்கியப் புறத்திணைப் பாடல்கள் படம் பிடித்துக் காட்டுகின்றன. ‘வெட்சித்திணைப் போர்’ என்பது ஊருக்குள் புகுந்து சூழப்பட்டாரை அழித்தலில் தொடங்கி ஆநிரைகளைக் கவர்ந்து தம்நாடு கொணரலில் முடிகிறது. இந்த வெற்றியைக் கொண்டாட வழிநடையில் கள்ளுண்டு களித்துக் கொண்டாலும் நிகழ்கிறது. அவ்வாறாயின், கொலை, களவு, கள்ளுண்ணல் ஆகியன வெட்சித்திணை வாழ்வியலில் உள்ளன (தொல்.பொருள்.புறத். 1002 – 1006). ‘வஞ்சித்திணைப் போர்’ என்பது பகைநாட்டில் தீவைத்தலில் தொடங்கி வென்றோர் ஒளியும் தோற்றோர் தேய்வும் பேசுவதில் முடிகிறது. இங்கு, வீடு, பொருள் சேர்க்கை ஆகியவற்றை நாசம் செய்தல் நிகழ்கிறது. (தொல்.பொருள்.புறத். 1007 – 1009). ‘உழிஞைத் திணைப் போர்’ என்பது ஒரு அரசனின் மேலாண்மையை ஏற்றுக்கொள்ளாத மன்னனின்மீது போர்தொடுத்துக் கோட்டையை முற்றுகையிடுதலில் தொடங்கிப் போரிட்டுத் தோற்றோரைத் தொகுத்தலில் முடிகிறது. இதில், வென்ற வாளினை, நீராட்டு விழா என்று ஒரு துறையும் வருவதால், கோட்டையை அகப்படுத்தும் போரில் வீரர் பலரையும் கொன்றுள்ளனர் என்பதும் தெரியவருகிறது (தொல். பொருள். புறத். 1010 – 1014). ‘தும்பைத் திணைப் போர்’ என்பது அரசரொடு அரசர் போரிட்டு வெல்லுதல் மட்டுமின்றி பகைவீரர்களின் உடல்கள் இருகூறிட்டு நிலத்தில்நிற்கும் நிலையைச் சிறப்பியல்பு எனக் கொள்வது (தொல். பொருள். புறத். 1016 – 1017) ஆக, அரசரொடு போரிடுதலில் தொடங்கி ஒரு அரசரும் இரு அரசரும் தமக்குள்ளும் இரு படையிலுள்ள போர்வீர்ர்களுக்குள் பல போர்வீரர்களையும் கொன்று குவித்தலில் முடிகிறது (தொல். பொருள். புறத். 1018). ஆக மொத்தத்தில், புறத்திணை வாழ்வியலானது கொலை, களவு, கள்ளுண்ணல், உடைமைகளை நாசம் செய்தல், இத்தகைய அட்டூழியங்களையெல்லாம் வெற்றி எனக்கூறிப் பெருமிதம் கொள்ளல் ஆகிய நிகழ்வுகளைக் கொண்டதாக உள்ளது. இத்தகைய புறத்திணைப் போர்களில் மாண்டோரெல்லாம் அகத்திணை வாழ்வியலுக்குரிய வீரர்களன்றோ? அவ்வீரர்களில் மணம்புரிந்த வீரர்களின் மனைவி, மக்கள், குடும்பம் ஆகியோர் பாதுகாப்பான வாழ்க்கையின்றி அல்லலுறுவதும் அலைக்கழிக்கப்படுவதுமாகத் தானே தவித்திருப்பர்?! அரணற்ற – அறமற்ற சூழலில், எத்துணை இளங் கைம்பெண்கள் அலமந்து நின்றிருப்பர்?! அவர்தம் சமூக வாழ்வியல் சீர்குலைவைச் சொல்லவும் வேண்டுமோ? அன்றி, அகத்திணை வாழ்வியலில் பரத்தமை ஒழுக்கத்தால் எத்துனைக் குடும்பங்களின் வாழ்வியல் சீர்குலைந்திருக்கும்? இவ்வாறு, அகத்திணை ஒழுக்கச் சீர்குலைவால் குடும்பநெறிச் சீரழிவும் புறத்திணை ஒழுக்கச் சீர்கேட்டால் சமூகநெறிச் சீர்குலைவும் தமிழர் வாழ்வியலை நிலைகுலையச் செய்து கொண்டிருந்த காலத்தில், சங்கப்புலவர்களான சான்றோர்கள் அறநெறிச் சிந்தனைகளைத் தங்கள் செய்யுள்களின் வழியாகச் சமூகத்தின் முன்வைத்தனர் பொதுவியல், பாடாண், காஞசித் திணைப் பாடல்களில் இவ்வகை அறநெறி உருவாக்கச் சிந்தனைகளைக் காண முடிகிறது. உயர்திணை வாழ்வியல் துயர்திணை வாழ்வியலாகிவிட்ட சூழலைப் பிற்காலச் சங்கச் சமூகம் எதிர்கொண்டது. இதனால் விழுமியம்சார் அறநெறிக் கோட்பாட்டுத் திணைவாழ்வியலில் பின்னடைவுகள் எனும் புதிர்கொண்டது. தன்னியல் அறநெறி உருவாக்கமும் பௌத்த, சமண அறநெறிச் செறிவாக்கமும் தன் படிப்பினைகளிலிருந்து அகத்திணை, புறத்திணை வாழ்வியல் செம்மைக்கான அறநெறிக் கோட்பாடுகளைத் தன்னியல்பாய்த் தமிழ்ச் சமூகம் உருவாக்கிக் கொண்டிருந்த காலத்தில் கி.மு. 3ஆம் நூற்றாண்டுவாக்கில் பௌத்தமும் அதற்கு முன்பே சமணமும் தமிழகத்தில் கால்கொள்ளத் தொடங்கின. அக்கால அரசியல் அதற்கு ஏதுவான புறச் சூழலை உருவாக்கித் தந்தன. இதுகுறித்த விரிவான ஆய்வின் ஒரு பகுதியை இந்த ஆய்வாளரின் முனைவர் பட்ட ஆய்வு நூலிலிருந்து அவ்வாறே எடுத்துக்காட்டுவது இங்கு பொருத்தமாகும்: “தமிழகத்திற்கு வந்து பரவிய பௌத்த, சமண சமயக் கருத்துக்கள் தமிழ்ச் சமூகத்தின் அனைத்துக் கட்டமைப்பு நிலையிலும் இடம்பெறலாயின. சமயம், சமூகம், அரசியல், பண்பாட்டியல் என அனைத்துச் சமூக நிறுவனங்களிலும் தனது ஆழ்ந்த பிடிமானத்தை ஏற்படுத்திய அவை இலக்கியங்களிலும் இடம்பெறுவது இயல்பானதேயாகும். இவ்வாறு அவை தாக்குரவை ஏற்படுத்துவதற்குரிய ஏற்புநிலை, தன்வயமாக்கும் போக்கு, புதுக்கும் இயல்பு ஆகியவற்றைத் தமிழ்ச் சமூகம் கொண்டிருந்தது என்பதுதான் இங்கு கவனத்திற்குரிய செய்தியாகும். “அரசியல், நீதி, மெய்யியல், மதம், இலக்கியம், கலை ஆகிய எல்லா அம்சங்களின் வளர்ச்சியும் பொருளாதார வளர்ச்சியை அடித்தளமாகக் கொண்டிருக்கிறது. ஆனால், இந்த மேல் கட்டுமானத்து அம்சங்கள் எல்லாம் சேர்ந்து ஒன்றின்மேல் ஒன்று வினையையும், எதிர் வினையையும் விளைவித்துக் கொண்டிருப்பதோடு பொருளாதார அடித்தளத்தின் மீதும் வினைபடுகின்றன”. (பாலசுப்பிரமணியன்.,கு.மா. 1987: 60) என்ற கருத்துப்படி, பொருளாதார வளர்ச்சியால் சமூகத்தில் ஏற்படும் மாற்றங்களை நெறிப்படுத்துவதே அறம் என்பதன் தலையாய நோக்கமாக அமைகிறது. இங்கு குறிப்பிடப்படும் இப்பொருளாதார வளர்ச்சியை சமூக உற்பத்தி உறவுகள் தீர்மானிக்கின்றன. சமூகத்தின் இதர நிறுவன உறுப்புக்களான மதம், சாதி உள்ளிட்ட பண்பாட்டுக்கூறுகள் வாழ்வியலைச் சமூக உற்பத்தி உறவுகளோடு பிணைக்கின்றன. எனவே, சமூக உற்பத்தி உறவுகள் அமைந்திருக்கும் பாங்குக்கேற்ப பொருளாதார வளர்ச்சியும் அறக்கோட்பாட்டுப் பின்பற்றுநெறிகளும் அமைகின்றன. தமிழ்ச் சமூகத்தில் அற இலக்கிய வகைமை ஒன்று குறைந்தது நான்கு நூற்றாண்டுகளுக்கு வளர்ந்திருக்கிறதென்றால், அதற்கு முந்தைய காலகட்டத்தைக் கவனமாகப் பரிசீலிக்கவேண்டியுள்ளது. சங்க இலக்கிய காலமே அவ்வாறு பரிசீலிக்கப்பட வேண்டிய காலகட்டமாகும். சங்க இலக்கிய காலம் எத்தகைய செல்நெறிகளைக் கொண்டிருந்தது என்பதை, “சங்க காலத்தின் அளவுகடந்த சிற்றின்ப நுகர்ச்சி, மதுவுண்ணல், பரத்தையர் ஒழுக்கம், புலால் உண்ணல் போன்றன எல்லா நாட்டு வீரயுகங்களிலும் பெருகிக் காட்சி தருகின்றன. இவை தனியுடைமை பெருகிய அறநெறிக் காலத்தில் அதிகமாகக் கண்டிக்கப்படுவதைக் காண்கிறோம். வீரயுகப்போக்கில் மனிதகுலம் கொண்ட வெறுப்பாலும் தனியுடைமைகளின் வளர்ச்சியாலும் தோன்றிய அறநெறிக் காலத்தின் புதிய மனப்போக்கிற்கு இதே மனப்போக்கில் அவ்வந் நாட்டில் தோன்றிய சமயங்களும், புகுந்த சமயங்களும் வலுவூட்டின. தமிழ்நாட்டு அறநெறிப் பாடல்களில் புத்த சமண சமயங்களும், மேல்நாட்டு நீதி இலக்கியங்களில் கிறிஸ்தவ, இஸ்லாமிய சமயங்களும் பெரும் பாதிப்பையும் தாக்கத்தையும் ஏற்படுத்தின”. (ஜான் சாமுவேல்.,ஜி.1978;26) “நிலையான அரசுகளின் தோற்றமும் (Establishment of Monarchies) தனி உடைமைகளைப் (Private Property) பாதுகாக்க வேண்டிய அவசியத் தேவையுமே அறநெறிப் படைப்புகள் தோன்ற வழியமைத்துக் கொடுத்தன எனலாம். இப்பாடல்கள் அனைத்தும் மேட்டுக்குடி மக்களுக்கும், ஆளும் வர்க்கங்களுக்கும் சாதகமாக அறநெறிக் கோட்பாடுகளை அமைத்துக் கொண்டன”. (மேலது; 26) என்பன போன்ற கருத்துக்கள் பல தெரிவிக்கின்றன. அத்தோடு தமிழ்நாட்டில் அறஇலக்கிய காலம் உருவானதற்குரிய காரணகாரிய உறவுநிலைகளையும் விவரிக்கின்றன. குலச்சமூகத் தலைமை வாழ்க்கைமுறையிலிருந்து அரச சமூகத் தலைமை வாழ்க்கைமுறை உருவாகிவந்த காலம் சங்க காலம். அரசுகளுக்குள் நூற்றாண்டுக் கணக்கில் நடந்துவந்த ஆட்சி எல்லை விரிவாக்கம்; பாதுகாப்பு, பொருள்கவர் நடவடிக்கைகள் ஆகியவற்றை அடியொற்றிய போர்ச்சூழல் நிரம்பிய சங்ககால வாழ்க்கைமுறை சமூகத்திற்குள் கசப்பை உருவாக்கியது. சிற்றின்ப நுகர்ச்சி, கள்ளுண்ணல், புலால் உண்ணல், பரத்தையர் ஒழுக்கம் ஆகியவை சமூக அங்கீகாரம்பெற்று நிலவின. அதுமட்டுமின்றி, இவற்றை-யெல்லாம் ‘ஒழுக்கம்’ என்றே குறித்தனர். ‘ஒழுகுவது ஒழுக்கம்’ என்ற வரையறையினின்று ‘ஒழுங்குடையது ஒழுக்கம்’ என்ற வரையறையை உருவாக்க வேண்டிய காலக் கட்டாயம் அக்காலத்தில் இருந்துவந்தது. இத்தகைய சங்ககால வாழ்நெறிச் சிதைவிலிருந்து ஒழுங்கமைப்பதற்குரிய நடத்தை நெறிகளை அச்சமூகமே உருவாக்கிக் கொண்டது. இவ்வாறு, சமூகத்தின் தேவையையொட்டித் தன்னியல்பாகத் தோன்றிய அறநெறிக் கோட்பாடுகள் சங்ககாலத்தில் வழங்கலாயின. புறநானூற்றில் இடம்பெற்றுள்ள பொதுவியல் திணைச் செய்யுட்களிலும், அகம், புறம் தொடர்பான அனைத்து நூல்களிலும் இத்தகைய போக்கைக் காணமுடிகிறது. போர்நெறியோடு வைதீகநெறியும் ஒருங்கிணைந்து செயலாற்றி வந்ததால், போர் மறுப்பும், வைதீக மறுப்பும் சங்ககாலப் போக்கிற்கான மாற்றுநெறியை முன்வைக்கும் செயன்மைக் கூறுகளான முன்வந்தன. போர், வேள்வி ஆகியவை கொல்லாமையையும், போர்க்காலச் சூறையாடல், பிறவழிப் பொருள்கவர்தல் ஆகியவை கள்ளாமையையும், இயல்பான மெய்சிதைவு பொய்யாமையையும், போர்காலப் பெண் அபகரிப்பு, காம மிகுதியால் பிறன்மனை கவர்தல் ஆகியவை பிறன்மனை நயவாமையையும் என்று ஏராளமான அறநெறிகளை உருவாக்கிக் கொள்ள வேண்டியதாகச் சங்ககாலச் சமூகம் இருந்தது. இதே காலகட்டத்தில் இந்திய மெய்யியல் தளத்தில் மறுமலர்ச்சியை உருவாக்கிவந்த வைதீக வேள்விநெறி எதிர்ப்புச் சிந்தனைப் பள்ளிகளான பௌத்தம், சமணம் போன்றவையும் மேற்குறித்த அறநெறிக்கோட்பாடுகளையே முன்வைத்தன. எனவே, பௌத்த, சமண சமயங்களின் தமிழக வருகையும், சங்ககால வாழ்நிலைகளில் இருந்து இயல்பாக எழுந்துவந்த புதிய அறச்செல்நெறிகளும் ஒன்றையொன்று வளப்படுத்தவும், வழிப்படுத்தவும் செய்தன என்பது தெளிவாகிறது.” (மாதவன்.,சு, 2008, 42 – 45) தமிழர் வாழ்வியலுக்குப் பௌத்த, சமணத்தின் கொடைகள் தமிழர் வாழ்வியலில் உயிருறக் கலந்துள்ள பௌத்த, சமணக் கொடைகள் அளவிடற்கரியது. முதலில், வைதீக – வேள்வி – மூட – வருணாசிரமதர்மப் புதைகுழிக்குள் தமிழ்ச்சமூகம் புதைந்து போய்விடாமல் அறிவுக் கொடை வழங்கிப் பாதுகாத்தனவே அதுவே மாபெரும் அருங்கொடையாகும். கடைச்சங்க காலம் இருவேறு வகையான வாழ்வியல் முறைகளை முன்வைத்தது. தமிழரின் முன்பாக திருவேறாகாமல் தெள்ளியராயத் தமிழர் துலங்குமாறு அறிவார்ந்த அறநெறிகளை ஒழுகலாறுகளை – விழுமியங்களை – பண்பாட்டுச் சிந்தனைகளை – சுருங்கச் சொன்னால் மனிதனாக வாழ்வயதற்கான கருத்துக்களை முன்வைத்த பௌத்த, சமணப் பள்ளிகள் ஒன்று. தெள்ளியராய்ப் பார்ப்பனர் இருந்துகொண்டு பிறரைக் கற்பித உலகங்களுக்குள் தள்ளி இறைவனை வணங்குதல் ஒன்றேபோதும்; நற்கதி பெறலாம் என்று விளங்காத விலங்காக வாழ்வதற்கானச் செக்குமாட்டுச் சிந்தனைகளை முன்வைத்த வைதீக – சைவ – வைணவ நெறிகள் மற்றொன்று. வேறுவிதமாகச் சொன்னால், அறிவுக்கு முதலிடம். கொடுத்தன. பௌத்த, சமண சமயங்கள். மூடநம்பிக்கைக்கு முதலிடம் கொடுத்தன வைதீக சமயங்கள். இன்னொரு விதமாகச் சொன்னால், ‘மனிதனை நினை’ என்றன பௌத்தமும் சமணமும். ‘கடவுளை நினை’ என்றன வைதீக சமயங்கள். பிறிதொரு விதமாகச் சொன்னால், ‘அறிவே விடுதலை தரும்’ என்றன முன்னவை. ‘அறிவை விடுதலே தகும்’ என்றன பின்னவை. இவ்வளவு நீண்ட நெடிய விளக்கம் எதற்கு? பௌத்த, சமணக் கொடைகளின் இன்றியமையாத் தன்மையை விளங்கிக் கொள்ளத்தான். இவ்வளவு ஏன்? ஒரே ஒரு செய்தி மட்டுமே போதும். ‘எவ்வயிரையும் கொல்லாதே; தன்னுயிர் போல் நேசி’ என்றன பௌத்த, சமண சமயங்கள். இப்படிச் சொன்னவர்களையெல்லாம் கொன்றன வைதீக சமயங்கள் மனிதர்களை மட்டுமல்ல; அறவாழ்வையும் தான். இப்பொழுது புரிந்திருக்கும் பெளத்த, சமணக் கொடைகளின் மேன்மை! ஏராளமாய் இருக்கும் கொடைகளில் சில ....... இதோ......: 1. மக்கள்மயப் படுத்திய கல்விக்கு வித்திட்ட ‘பள்ளிகள்’ – பௌத்த, சமணப் பள்ளிகள். மலைக் குடைவரைகளில் வசித்துவந்த துறவிகள் தங்களைத் தேடிவந்து அறிவுக்கொடை கேட்டவர்க்கெல்லாம் கொடுத்தனர். இந்த இந்த வருணத்தார் இன்ன இன்ன கல்வி பயிற்சி மட்டுமே பெறலாம் என்றிருந்த வருணாசிரமக் கல்விமுறையை முற்றிலும் மாற்றிப் புரட்சி செய்தவை இந்தப் பௌத்த, சமணப் பள்ளிகள். இது முதல் கொடையும் முதன்மையான கொடையும் நல்வாழ்வியலுக்கான இன்றியமையாகக் கொடையுமாகும். 2. அனைவரும் ஒன்றுகூடிச் சிந்தித்து ஆராய்ந்து முடிவெடுக்கவும் நடைமுறைப்படுத்தவும் பயன்படும் ‘சங்கங்கள்’ – பௌத்த, சமணச் சங்கங்கள். வச்சிரநந்தியின் திரமிளசங்கம் – கி.பி.470. அறிவுச் சுதந்திரத்தையும் சுதந்திர அறிவையும் வழங்கிய ஒப்பரிய கொடை இது. ஒருங்கிணைக்கும் சங்கச் செயல்முறைகள் மனிதகுல வரலாற்றில் சாதித்த சாதனைகளை அதன் பயன்களை விளக்கிடவும் வேண்டுமென? 3. கொல்லாமை, பொய்யாமை, கள்ளாமை, காமமின்மை / பிறன்மனை நயவாமை, கள்ளுண்ணாமை / மிகுபொருள் விரும்பாமை என்ற பௌத்தப் பஞ்சசீலங்களையும் சமணப் பஞ்சமா விரதங்களையும் தமிழர்களைப் பின்பற்ற வைத்து தமிழர் வாழ்வியலைச் செம்மைப்படுத்தியமை. இவற்றைச் செய்தால் – அதாவது கொன்றால், பொய்த்தால், களவு செய்தால், கள்ளுண்டால் ...... அவை எந்த ஒரு மனிதனும் செய்யத் தகாத “பஞ்ச மாபாதங்கள்” என்று இன்றும் மக்கள் வழங்கில் பேசுவதைக் கேட்கலாம். இந்த ஐந்தையும் ஒவ்வொரு மனிதனும் பின்பற்றினாலே உலகின் சச்சரவுகள் மிகுதியும் குறைந்துபோகும். இவற்றுள், அகிம்சை (கொல்லாமை) என்பது சமண சமயத்தின் தனிப்பெருங்கொடை என்பது சிறப்பாகக் குறிப்பிடத்தகுந்தது. 4. வேத வேள்வி ஒழிப்புச் சிந்தனை. மூடநம்பிக்கையை வளர்ப்பதும் உயிர், பொருள் எல்லாம் அழிப்பதுமான வேள்வியை ஒழித்தது தமிழர் வாழ்வியலை மறுமலர்ச்சியடையச் செய்தது. 5. பசி ஒழிப்புச் சிந்தனை. நல்லுள்ளங்களின் முயற்சியால் பசியை ஒழிக்க முடியும். பசியின் பின்னணியில் சுரண்டல் இருப்பதை அறியாதவரா புத்தர்?!..... சரி. எல்லோரின் பசியையும் காலந்தோறும் தீர்த்துக் கொண்டே இருப்பதற்கு என்ன கருவி இருக்கிறது? ஒன்றுமில்லை. அதற்காகப் பசியை ஒழிக்கும் நோக்கத்தை விட்டுவிட முடியுமா?! அமுதசுரபியால் நிறைவு செய்யலாமே! இப்போது எண்ணிப் பாருங்கள். அமுதசுரபி என்பது பாத்திரமல்ல; உதவத் துடிப்போரின் எண்ணம் / மாற்ற முயல்வோரின் சிந்தனை! எத்தகைய சிந்தனைக் கொடை இது! 6. பரத்தமை ஒழிப்புச் சிந்தனையை முன்வைத்து அவருள்ளிருந்து சமூகச் சீர்திருத்தப் புரட்சிப் பெண்மணிகளாக மாதவியையும் மணிமேகலையையும் முன் எடுகோளாகக் கொடுத்தது மாபெரும் கொடையே! 7. சிறையொழிப்புச் சிந்தனையைக் கொடுத்தது பௌத்த மணிமேகலையின் கொடையாகும். 8. சமத்துவம், சகோதரத்துவம், சமூகநீதி, மனிதநேயம், என்றெல்லாம் இன்று விரிவாகவும் ஆழமாகவும் விவாதிக்கப்படும் இந்தக் கோட்பாட்டுச் சிந்தனைகள் பௌத்த, சமண மெய்யியல்களிலிருந்து வளர்த்தெடுக்கப்பட்டவையே; இவை மனித சமூக மாண்புக்கான பௌத்த சமணக் கொடைகளே! 9. ஆசை அறுத்தல், மன ஒர்மைத் தியானநிலை போன்ற கோட்பாடுகளை முன்வைத்துத் தன் ஆன்மீகச் சொற்பொழிவுகளை / நூல்களை நிகழ்த்தும் தற்கால ஆன்மீகவாதிகளான ஓஷோ, வேதாத்தி, ரமணர், ஜக்கி வாசுதேவ் போன்றோரெல்லாம் பௌத்த, சமணச் சிந்தனைகளின் சாரத்தை எடுத்துத் தன்வயப்படுத்திக் கொண்டே ‘உல்டா’ செய்கின்றனர் என்றால் அது மிகையில்லை. ஆக, தற்கால ஆன்மீக சிந்தனைகளுக்கான ஞானக்கொடைகளில் பெரும்பான்மையானவை பௌத்த, சமணக் கொடைகளே! 10. இன்றும் வழிபாட்டிலுள்ள/வழிபாடற்றுப் போன பழம்பெரும் சைவ, வைணவக் கோயில்களில் சிலவோ பலவோ பௌத்த, சமணக் கட்டடக் கலைகளினால் விளைந்தவை. சில கோயில்கள் முழுமையும் பௌத்த, சமணக் கோயில்களை தன் ஆளுமைகப்படுத்திக் கொண்ட சைவ, வைணவச் கோயில்கள். சில கோயில்கள் கட்டட, சிற்ப, ஓவியக் கலையமைதிகளில் பௌத்த, சமண சமயங்களின் கொடைகளைப் பெற்றுக் கொண்டவை. 11. தமிழகம் முழுவதும் வழக்கிலும் வழிபாட்டிலும் இருந்துவரும் அய்யனார் கோயில்கள், சிலைகள், வழிபாட்டு முறைகள் எல்லாம் பௌத்த, சமண சமயங்களின் கொடைகளே! குதிரை வாகன அய்யனாரெல்லாம் பௌத்த அய்யனார் என்பதும் யானைவாகன அய்யனாரெல்லாமே சமண அய்யனார் என்பதும் ஆய்வாளர் கருத்தாகும். 12. சாத்தனார் வழிபாடு போலவே அன்னபூரணி (மணிமேகலை வழிபாடு) பிடாரி வழிபாடு, கண்ணகி வழிபாடு, இந்திர வழிபாடு போன்றவையும் பௌத்த, சமணக் கொடைகளாகும். 13. ஔவையாரின் புறநானூற்றுப் பாடல் 187 பௌத்த மெய்யியல் அறவியல் நூலான தம்மபதச் சுலோகம் 98ன் நேரடி மொழிபெயர்ப்பாக உள்ளதைத் தெ.பொ.மீ., மு.கு ஜகந்நாதராஜா ஆகியோர் ஆராய்ந்து நிறுவியுள்ளனர். இதேபோல், பௌத்தச் சக்கரமான அசோகத் தருமச் சக்கரத்தின் வழக்காற்றை ஏற்பதாக புறநானூறு 175ஆம் பாடலும் அதனை மறுப்பதாக புறநானூறு 233 ஆம் பாடலும் உள்ளதை சு.மாதவன் ஆராய்ந்து நிறுவியுள்ளார் (விவரங்களுக்கு மாதவன்.,சு. 2012: 283 – 287). எனவே, இவை பௌத்தத்தின் கொடைகளாகும். 14. சங்க இலக்கியத்துக்கு அடுத்துத் தோன்றிய பதினெண்கீழ்க்கணக்கு நூல்களில் உள்ள 11 அறநூல்களில் – ஆசாரக்கோவை, முதுமொழிக் காஞ்சி ஏலாதி நீங்கலாகப் பிற 8 நூல்களிலும் பௌத்த, சமண அறச்சிந்தனைகளின் கொடைத் தடயங்களைக் காணமுடிகிறது (பயில்க., மாதவன்.,சு 2008). அதேபோல், தமிழ்க் காப்பியங்கள் அனைத்தும் (ஐம்பெருங் காப்பியங்களும் ஐஞ்சிறு காப்பியங்களும்) பௌத்த, சமணக் காப்பியங்களாகவே உள்ளமை தமிழர் வாழ்வியலுக்குப் பௌத்த, சமண சமயங்கள் கொடுத்த அழியாத வாழ்வியல் சிந்தனைக் கொடைகள் என்பதை மானுடம் உள்ளளவும் உரத்துச் சொல்லிக் கொண்டே இருக்கும். 15. 20ஆம் நூற்றாண்டில் மட்டும் அதாவது ஒரே ஒரு நூற்றாண்டில் மட்டும் தமிழில் வெளிவந்துள்ள பௌத்த, இலக்கிய, மெய்யியல், ஆய்வுகள் கலைகள் குறித்த ஏராளமான தகவல்களை முனைவர் க.ஜெயபாலன் எழுதியுள்ள “பௌத்த தமிழ் இலக்கிய வரலாறு (20ஆம் நூற்றாண்டு)” என்ற நூல் தொகுத்துத் தந்துள்ளது. இந்நூலில் காணலாகும் பௌத்த நூற் கடலைக் காணும்போது 20, 21ஆம் நூற்றாண்டிலும் பௌத்தம் தமிழர் வாழ்வியலுக்கான கொடையை வழங்கிவருகிறது என்பது தெளிவாகிறது. 16. எழும்பூர் மகாபோதி சொசைட்டி, சென்னை பௌத்த சங்கம், புத்தர் ஒளிப் பன்னாட்டுப் பேரவை, மதுரை புத்த விகாரை போன்றவை தற்கால பௌத்த வாழ்வியலுக்கான கொடைகளை வழங்கிவருகின்றன. 17. மேல்சித்தாமூர் சமணமடம், குந்தகுந்தநகர் மடம் போன்றவை தற்காலச் சமண வாழ்வியலுக்கான கொடைகளை வழங்கிவருகின்றன. 18. தமிழரின் பேச்சுவழக்கில் நூற்றுக்கணக்கான பாலிமொழி பிராகிருத மொழிச் சொற்கள் கலந்துள்ளன. தமிழில் கலந்துள்ள இச் சொற்கள் வேற்றுமொழிச் சொற்கள் என்பதுவே மறந்துபோய்த் தமிழ்ச் சொற்களாகவே மாறிப்போய்விட்ட நிலையில் தமிழர் வாழ்வியல் இரண்டறக் கலந்துவிட்டன. போதி, பாடசாலை, விகாரை, சீலம், தருமம், கிராமம் போன்றவை பாலிமொழிச் சொற்கள். பாவம், புண்ணியம், சங்கம், அகிம்சை போன்றவை பிராகிருதச் சொற்கள். இவ்வாறு கலந்துள்ள பாலிமொழி, பிராகிருதமொழிச் சொற்கள் முறையே பௌத்த, சமணத்தின் கொடைகளே. 19. சங்க இலக்கியத்தில் காணலாகும் ‘வடக்கிருத்தல்’ என்னும் ‘சல்லேகனை’ முறை சமண சமயத்திற்கே உரியது. இந்தவகையில், வடக்கிருத்தல் சமணத்தின் கொடை எனலாம். 20. இன்றும் ‘சைவ உணவு’ என வழங்கப்படும் ‘காய்கறி உணவுமுறை’ பௌத்த, சமணத்தின் கொடையாகும். இத்தகைய, காய்கறி உணவு முறை – தாவர உணவு முறையில் மிகவும் கறாராக இருப்பவர்கள் சமணர்களே. எனவே, ‘சமண உணவு’ என அழைக்கப்பட வேண்டிய முறையை, சைவ சமய எழுச்சிக்குப் பின் ‘சைவ உணவு’ எனத் தன்வயப்படுத்திக் கொண்டுள்ளன. எனவே, இந்த உணவு முறை சமண சமயத்தின் கொடையாகும். 21. ‘தீபாவலி’ என்பது புத்தரும் மகாவீர்ரும் வீடுபேறடைந்த நாளில் தீபஆவலி (விளக்குகளின் வரிசை) வைத்துக் கொண்டாடுவது வழக்கம். எனவே, தீபாவலி பௌத்த, சமணத்தின் கொடையாகும். 22. அரசமர வழிபாடு பௌத்தத்தின் கொடையாகும். 23. சமணர்திடல், அமண்குடி, அருக மங்கலம் போன்ற ஊர்ப்பெயர்கள் சமணத்தின் கொடைகளாகும். 24. பூதமங்கலம், பள்ளிவிருத்தி, போதிமங்கலம், சங்க மங்கலம், புத்தமங்கலம் போன்ற ஊர்ப்பெயர்கள் பௌத்தத்தின் கொடைகளாகும். 25. சாஸ்திர தானம், வஸ்திரதானம், அபயதானம், அன்னதானம் ஆகிய நான்கு தானங்களை இந்தியச் சமூகத்தில் நடைமுறைப்படுத்தியது சமண சமயமாகும். இந்த வகையில், கல்வி, ஆடை, அடைக்கலம், உணவு ஆகியன வழங்குதல் என்னும் தமிழர் வாழ்வியலில் இடம்பெறும் அறநெறிகள் சமணத்தின் கொடைகளாகும். ஓரிரு தானங்களைச் சங்க கால அரசர்கள் முன்பே புரிந்துள்ளனர் என்பதும் பௌத்தத்திலும் இத்தகைய தான முறைகள் உண்டு என்பதும் இங்கு கவனத்தில் கொள்ளத்தக்கதாகும். 26. இன்று பட்டிதொட்டியெல்லாம் பரவலான மக்கள் ஈர்ப்புக்குரியனவாக மாறியுள்ள தருக்கநெறிப் பட்டிமண்டபம், வழக்காடு மன்றம் எல்லாம் பௌத்த, சமணக் கொடைகளால் வளம்பெற்றவையே. தொகுப்புரையாக சங்க காலத் தமிழர் வாழ்வியல் அகம், புறம் என்ற திணை வாழ்வியலாக இருந்தது. அறஇலக்கியக் காலத்திலும் திணைமாலை ஐம்பது, திணைமொழி ஐம்பது, திணைமாலை நூற்றைம்பது, ஐந்திணை ஐம்பது, ஐந்திணை எழுபது கைந்நிலை ஆகிய 6 நூல்கள் அகத்திணையைப் பாடின. களவழி நாற்பது என்ற 1 நூல் புறத்திணை பாடியது. இதர 11 நூல்களும் அறநூல்கள், சங்க இலக்கியங்களான எட்டுத்தொகை பத்துப்பாட்டு என்ற இரு தொகை நூல்களிலும் அகம், புறம் இரண்டிலும் ‘அறம்’ கலந்து பேசப்பட்டது. ஆனால். பதினெண்க்கீழ்க் கணக்கிலுள்ள 11 அறநூல்களும் அறம் வலியுறுத்தலையே முதன்மை நோக்கமாகக் கொண்டு பேசுகின்றன. சுருங்கச் சொன்னால், சங்க காலத்தில் வாழ்வியல் அறம் ஒரு கூறாகப் பேசப்பட்டது. அற நூல்களிலே வாழ்வியலே அறம் என்று கூராகப் பேசப்பட்டது. சங்க இலக்கிய வாழ்வியலுக்குத் திணைப் பின்னணி இருந்தது. அற இலக்கிய வாழ்வியலில் திணைப் பின்னணி குறைந்தது. அறம் முன்னணி பெற்றது. சங்க காலத்தில் அகம், புறம் பெற்றிருந்த இடத்தை அற இலக்கிய, காப்பியக் காலத்தில் அறம் பெற்றது. தமிழர் வாழ்வியல் திணை எனும் முப்பட்டகப் பொருண்மையிலிருந்து ஒற்றைப் பட்டகப் பொருண்மையைப் பெற்றது. அந்த ஒற்றைப் பட்டகம் ‘அறம் / ஒழுக்கம்’ என்பதாகும். இருந்த போதிலும், முற்று முழுதான திணைப்பின்னணி அற இலக்கியங்களில் இல்லாவிட்டாலும் காப்பியங்களில் இடம்பெற்றிருக்கக் காணமுடிகிறது. காப்பியங்களில் திணைப் பின்னணியோடு புலன்கடந்த உலகியல் (Meta Physical World) கட்டமைக்கப்பட்டிருப்பதையும் காண முடிகிறது. ஆக மொத்ததில், அகத்திணையின் முதற்பொருள், கருப்பொருள், உரிப்பொருள் என்ற இயங்கியல் பின்னணி இல்லாமல்போய் பௌத்த, சமண அறவியல் பின்னணி முன்னணிபெற்றது. அகத்திணை இல்லறமானது; புறத்திணை துறவறமானது. வைதீகநெறி பௌத்த சமணநெறி, தமிழ்த்திணை வாழ்வியல் மூன்றுக்கும் நடந்த போராட்டத்தில் பௌத்த, சமண நெறி வென்றதால் தமிழர் வாழ்வியலில் புதியதோர் மாற்றம் நிகழ்ந்த்து. புறத்திணையில் இருந்த போர், வேள்வி என்பவையும் முற்றிலும் அற்றுப்போன போக்கு உருவானது. இத்தகைய பின்னணியில்தான், தமிழர் வாழ்வியலில் பௌத்த சமணக் கொடைகள் நீக்கமற நிறைந்திருக்கும் ஆக்கமுறு போக்கு உருவானது. ஆழ்வியல் நூல்கள் சுப்பிரமணியன்.,ச.வே. தொல்காப்பியம் தெளிவுரை, மணிவாசகர் பதிப்பகம், சென்னை -108, 2010. போதிபாலா.,பிக்கு, ஜெயபாலன்.,க. அன்பன்.,இ. (பதி.ஆ), தமிழ்ப் பண்பாட்டில் பௌத்தம், காவ்யா, சென்னை -24, 2013. மாதவன்..சு. தொல்காப்பியத்தில் மார்க்சீய இயங்கியல் அணுகுமுறைகளுக்கான அடிப்படைகள், நியூசெஞ்சுரியின் உங்கள் நூலகம் - மாத இதழ், நியூ செஞ்சுரி வாசகர் சங்கம், சென்னை – 14, அக்டோபர் 2014. மாதவன்.,சு. புறநானூற்றில் பௌத்த சிந்தனைகள், இந்தியச் சமூகம், மார்க்சும் பெரியாரும், அனன்யா, தஞ்சாவூர், 2005. மாதவன்.,சு. தமிழ் அற இலக்கியங்களும் பௌத்த, சமண அறங்களும், செம்மொழி, தஞ்சாவூர் -5, 2008. மாதையன்.,பெ. மணிமேகலை உருவாக்கமும் சமுதாயச் சூழலும், மணற்கேணி – இதழ்., மணற்கேணி பதிப்பகம், சென்னை -5, ஜுலை – ஆகஸ்ட் 2013. வேங்கடசாமி., மயிலை.சீனி, பௌத்தமும் தமிழும், பாவை பப்ளிகேஷன்ஸ், சென்னை-14, 2007. வேங்கடசாமி.. மயிலை. சீனி, சமணமும் தமிழும், தி.சை.சி. நூற்பதிப்புக் கழகம், சென்னை – 18, 2000. வேலுப்பிள்ளை.,ஆ. தமிழ் இலக்கியத்தில் காலமும் கருத்தும், பாரி புத்தகப் பண்ணை, சென்னை -5, 1985. ஜெயபாலன்.,க. பௌத்தத் தமிழ் இலக்கிய வரலாறு (20ஆம் நூற்றாண்டு), தமிழ்நாடு பௌத்த சங்கம், சென்னை -40, 2014.